Komornik egzekwując należności, ma prawo zająć wszystkie przedmioty należące do dłużnika, które nie są niezbędne do wykonywania pracy zarobkowej. Nie może jednak zbyć ich za kwotę niższą od ceny wywołania. 3 maja 2012 r. weszła w życie ustawa z 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 233, poz. 1381) przez co zmieniła się procedura prowadzenia egzekucji oraz organizowania licytacji ruchomości. Wprowadzone zmiany działają na korzyść wierzyciela, może on bowiem szybciej odzyskać pieniądze, jeśli oczywiście dłużnik posiada majątek na tyle atrakcyjny, że licytanci będą chcieli go nabyć.

Krok 1. Zajęcie majątku

Komornik może zająć wszystkie ruchomości należące do dłużnika (o wyjątkach od tej reguły pisaliśmy tutaj). Istotne jest, że nie może zająć więcej ponad to, co jest potrzebne do pokrycia należności i kosztów egzekucyjnych. W przypadku naruszenia tej zasady, dłużnik ma prawo domagać się zawieszenia postępowania egzekucyjnego z pozostałego majątku. Musi jednak udowodnić, iż zajęte już mienie wystarczy na pokrycie długu. Po zajęciu, mimo iż dłużnik pozostaje właścicielem, nie ma prawa do sprzedaży lub darowania owych rzeczy. [signinlocker]

Krok 2. Sprzedaż

Komornik ma prawo sprzedać ruchomości najwcześniej po upływie siedmiu dni od ich zajęcia. Bezpośrednio po zajęciu może sprzedać jedynie produkty o ulegające łatwemu zepsuciu, inwentarz żywy pod warunkiem, że dłużnik odmówił zgody na przyjęcie go pod dozór oraz rzeczy, których przechowywanie generowałoby nadmierne koszty. Nabyć zajęte rzeczy mogą:

• przedsiębiorstwo handlowe,
• komis,
• komis,
• osoba dokonująca zakupu z wolnej ręki.

W pierwszym terminie, cena wywoławcza wynosi trzy czwarte wartości szacunkowej. Gdy licytacja w pierwszym terminie nie dojdzie do skutku, w drugim terminie cena wywoławcza wynosi połowę wartości szacunkowej. Od 3 maja 2012 r. licytacja publiczna odbywa się według nowej procedury. Każdy przystępujący do przetargu musi złożyć rękojmię w wysokości jednej dziesiątej sumy oszacowania. W przypadku wygrania licytacji rękojmia nie jest zwracana. Stanowi to zabezpieczenie w przypadku gdy wygrany licytant nie uiści w terminie zapłaty. Wówczas straci wpłaconą rękojmię, a skutki przybicia wygasną. Innym sposobem na sprzedanie zajętej ruchomości może być sprzedaż z wolnej ręki. Potrzebna jest do tego jednak zgoda dłużnika, który musi określić cenę minimalną. Sprzedaż taka nie może nastąpić wcześniej niż po dwóch tygodniach od dnia oszacowania, a wierzyciel nie może sprzeciwić się takiej jej formie.

Krok 3. Licytacja

Licytacja ruchomości jest publiczna i ma miejsce nawet wówczas, gdy stawi się tylko jeden licytant. Nie mogą w niej jednak uczestniczyć:

• dłużnik,
• komornik,
• małżonkowie dłużnika i komornika,
• osoby, które są obecne podczas licytacji w charakterze urzędowym,
• licytant, który nie wykonał warunków poprzedniej licytacji.

Tak jak w tradycyjnej licytacji – wystawioną rzecz nabywa osoba, która zaoferuje najwyższą kwotę. Ostatni etap licytacji stanowi przybicie. Komornik udziela go, wydając postanowienie, a następnie informuje wszystkich obecnych o tym, komu została sprzedana ruchomość i za jaką kwotę. Informacja ta zostaje wpisana do protokołu licytacji. [/signinlocker]