Wtargnięcie na jezdnię przed jadącym pojazdem, przekraczanie jezdni w miejscu niedozwolonym oraz wejście na jezdnię przy czerwonym świetle – to główne przyczyny wypadków. W miesiącach letnich wzrasta liczba zajść z udziałem dzieci. Co robić gdy doświadczymy tych przykrych wydarzeń na własnej skórze? Kto może ubiegać się o odszkodowanie? Zaglądając do policyjnych statystyk bezspornie możemy stwierdzić, iż największa liczba wypadków drogowych ma miejsce podczas wakacji. Wiążę się to ze zwiększonym ruchem w miesiącach letnich. W 2012 roku odnotowano 3 679 wypadków drogowych z udziałem dzieci w wieku 0-14 lat. Liczba ta z roku na rok spada.

Odpowiedzialność dziecka

Zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego, dziecko, które nie ukończyło 13 lat uznaje się za niezdolne do przewidzenia konsekwencji swoich działań, a w związku z tym nie ponosi ono odpowiedzialności za wyrządzoną przez siebie szkodę. Wobec tego, odpowiedzialność ponoszą opiekunowie prawni, czyli najczęściej rodzice. Może mieć miejsce również taka sytuacja, w której odpowiedzialność spadnie na osobę sprawującą nad dzieckiem opiekę. Jest to tak zwana odpowiedzialność w nadzorze. Inaczej sytuacja wygląda gdy dziecko ukończyło 13 rok życia. Ustawodawca uznał bowiem, iż osoba od tego wieku jest zdolna do działania z rozeznaniem w zakresie swoich czynów. Osoby w wieku 13-18 mogą, ale nie muszą odpowiadać za swoje czyny. W świetle prawa cywilnego posiadają one ograniczoną zdolność do wykonywania czynności prawnych.

Przyczynienie się do wypadku a odszkodowanie

W wypadku, gdy poszkodowanemu dziecku nie można przypisać winy ze względu na wiek, mimo że przyczyniło się do zaistnienia wypadku zastosowane mogą być następujące procedury:

• przerzucenie odpowiedzialności na osobę sprawującą opiekę nad małoletnim,
• całkowite wyłączenie możliwości przyczynienia,
• zmniejszenie obowiązku naprawienia szkody.

Najczęściej stosuje się ostatnią z tych procedur, czyli ograniczenie wypłacanego odszkodowania (zadośćuczynienia). Krzywdzącym byłoby obciążenie kierowcy pełnym obowiązkiem naprawienia szkody. Jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 5 listopada 2008 r. (sygn. I CSK 139/2008, LexPolonica nr 2253396), ocena stopnia przyczynienia musi jednak uwzględniać wiek i doświadczenie stron oraz ciążące na nich obowiązki, a także stopień świadomości poszkodowanego. Aby mówić o przyczynieniu się dziecka, wymagane jest, aby mogło ono choć w ograniczonym zakresie mieć świadomość tego, że postąpiło niewłaściwie. [/signinlocker]