Głównym punktem ogłaszania upadłości konsumenckiej jest likwidacja majątku dłużnika w celu spłacenia swoich wierzycieli. Wbrew pozorom i popularnym stwierdzeniom, iż syndyk puszcza upadłego w przysłowiowych „skarpetkach”, istnieje lista rzeczy, których sąd nie może odebrać w upadłości konsumenckiej.

Lista rzeczy, które upadły może zostawić nie jest wcale taka krótka.

W pierwszej kolejności należą do nich rzeczy osobiste, takie jak bielizna, pościel i ubranie codziennie. Często są to również drobne urządzenia domowe. Kolejne rzeczy to żywność i opał , który powinien wystarczyć rodzinie, będącej na utrzymaniu upadłego, na okres jednego miesiąca. Sąd nie zabiera również leków ani wyrobów medycznych potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania. W przypadku osób posiadających gospodarstwo, możliwe jest zachowanie jednej krowy, dwóch kóz lub trzech owiec potrzebnych do wyżywienia rodziny wraz z aktualnym zapasem paszy i ściółki. Ważne jest, aby osoba ogłaszająca upadłość miała stałą pracę i możliwości do jej wykonywania zatem sąd z pewnością nie zabierze żadnych przedmiotów, które są niezbędne do wykonywania obowiązków służbowych. Tak samo również likwidacji nie podlegają przedmioty potrzebne do nauki bądź wykonywania praktyk religijnych.[signinlocker] Zachowane są wszelkie papiery osobiste i odznaczenia, a także przedmioty, które mogą być sprzedane tylko znacznie poniżej ich wartości a mają znaczenie użytkowe dla dłużnika.

Czy pieniądze są zabieranie przez sąd?

Oczywiście, ale nie wszystkie. Pozostawia się część pieniędzy koniecznych do przeżycia oraz pokrywających wyjazdy służbowe lub dojazd do pracy. Pozostawiane są różne świadczenia z ubezpieczeń osobowych oraz odszkodowania z ubezpieczeń majątkowych, z pomocy społecznej, świadczenia alimentacyjne, rodzinne, pielęgnacyjne, porodowe, a także wsparcia np. w postaci stypendium. Dłużnik ogłaszający upadłość konsumencką nie musi się martwić, ze zostanie z niczym. W likwidacji majątku chodzi przede wszystkim o jak najszybszą i jak najefektywniejszą spłatę długu poprzez spieniężenie podstawowego majątku, najczęściej nieruchomości oraz wartościowych przedmiotów, które nie są niezbędne do przeżycia. Dąży się do tego, aby dłużnik zarówno w trakcie trwania procesu upadłościowego, jak i już po jego zakończeniu mógł godnie i spokojnie żyć.[/signinlocker]