Firmy ubezpieczeniowe proponując odszkodowanie za obrażenia odniesione w wypadku, często je zaniżają. Jak wywalczyć więc możliwie wysokie odszkodowanie?
Zagadnienie odszkodowań szczegółowo reguluje prawo, w głównej mierze Kodeks cywilny w art. 444, 445 i 446. O odszkodowania i renty można starać się nie tylko z powodu utraty zdrowia, ale także z tytułu utraconego dochodu czy zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość.
Nierzadko stopień uszczerbku zdrowia poszkodowanego wskazywany jest w sposób całkowicie arbitralny, bez udziału lekarza, a wysokość samego odszkodowania jest zaniżana. O ile zwykle nie ma problemu z odzyskaniem odszkodowania za udokumentowane koszty zakupu leków, czy sprzętu medycznego na przykład ortopedycznego (kule, gorsety, kołnierze), problemy pojawiają się, gdy chce się odzyskać koszty leczenia, które potencjalnie mogłoby odbyć się nieodpłatnie w ramach świadczeń NFZ. Brak dostępu do specjalistów oraz długi okres oczekiwania na wizytę może być powodem korzystania z niepublicznych rozwiązań. Jeśli można udowodnić, że zastosowanie takich metod leczenia, zabiegów lub środków leczniczych jest uzasadnione, można ubiegać się o pokrycie ich kosztów. Podejmując decyzję o leczeniu prywatnym, warto postarać się np. o zaświadczenie lekarskie o długości oczekiwania na zabieg, bądź o niedostępności niektórych zabiegów czy konsultacji u określonych specjalistów.
Koszty dojazdów do szpitali czy przychodni również są częścią szkody i powinny podlegać rozliczeniu przez ubezpieczyciela. Warto zadbać, aby ubezpieczyciel po pierwsze nie zaniżył liczby pokonanych kilometrów, a po drugie nie przyjął zaniżonej stawki za każdy przejechany kilometr.
Jeśli chodzi o koszty opieki sprawowanej nad poszkodowanym, najłatwiej domagać się ich zwrotu gdy są dobrze udokumentowane, np. świadczone przez podmioty zajmujące się tym profesjonalnie, np.: pielęgniarki czy pracowników socjalnych. To właśnie te udokumentowane wydatki powinny zostać przedstawione do rozliczenia przez ubezpieczyciela. O zwrot kosztów można się ubiegać nawet jeśli opiekę nad poszkodowanym sprawują bliscy: małżonek, dziecko, rodzic, przyjaciel. Poszkodowany ma też prawo do ekwiwalentu z tytułu zwiększonych potrzeb, polegających na konieczności korzystania z opieki osób trzecich. Nie jest to uzależnione od wykazania, że poszkodowany efektywnie wydał odpowiednie kwoty na koszty opieki, w szczególności kiedy opiekowali się nim domownicy.[signinlocker]
Wypadek to przykre doświadczenie, które zostawia ślady w psychice. U osób, które fizycznie nie ucierpiały w wypadku często pojawiają się zaburzenia stresowe pourazowe. Strach przed kolejnym wypadkiem bywa paraliżujący. Często uczestnicy takich zdarzeń boją się ponownie usiąść za kierownicą, wsiąść do środka komunikacji miejskiej czy nawet przejść przez jezdnię. Strach przejmuje kontrolę nad ich codziennym życiem. Należy pamiętać, że w takim przypadku również można ubiegać się o odszkodowanie. Obrażenia ciała nie muszą wcale być widoczne.
Poza zadośćuczynieniem pieniężnym za doznaną krzywdę można ubiegać się o zrekompensowanie rzeczywistych strat, które poniósł poszkodowany. Przykładem może być zwrot wartości utraconych przedmiotów majątkowych, takich jak bagaże, odzież lub biżuteria.
Można jednak żądać również odszkodowania za korzyści, które poszkodowany mógłby zdobyć, gdyby do wypadku nie doszło, czyli o tak zwane utracone korzyści. Chodzi głównie o osoby, dla których pojazd jest narzędziem pracy, np. taksówkarze, kierowcy zawodowi. Utracone korzyści majątkowe należy dobrze udokumentować. Pomocne w tym celu będą zaświadczenie z Urzędu Skarbowego, deklaracja podatkowa, umowa o pracę, kontrakt, itp.
Zgodnie z prawem każdemu poszkodowanemu w wypadku przysługuje odszkodowanie, tym samym może on zgłaszać roszczenia do ubezpieczyciela sprawcy. Należy jednak pamiętać, iż nie oznacza to automatycznego przyznania odszkodowania za poniesione straty i utracone korzyści.
Statystyki dotyczące liczby wypadków w ostatnich latach przedstawiamy poniżej:
[/signinlocker]
